Co to jest Parkinson? (niem. Parkinson)
Choroba Parkinsona jest postępującym schorzeniem mózgu. Objawy - sztywność, spowolnienie oraz drżenie spoczynkowe prowadzą do narastającej niesprawności ruchowej. W największym stopniu upośledzone są ruchy precyzyjne: choremu coraz większą trudność sprawia np. pisanie, zapinanie guzików, spożywanie posiłków.
Choroba Parkinsona wzięła swoją nazwę od nazwiska angielskiego lekarza Jamesa Parkinsona, który jako pierwszy dokładnie opisał jej objawy w 1817 roku. Jest ona jedną z najczęstszych chorób zwyrodnieniowych układu nerwowego. Najbardziej charakterystycznym objawem jest zanik komórek istoty czarnej i spadek stężenia dopaminy do około 20 procent wartości prawidłowych. W Polsce cierpi na nią około 80 tysięcy osób. Dotyka zwykle ludzi starszych, po 50-60. roku życia, a częstotliwość jej występowania wzrasta z wiekiem.
Przyczyny rozwoju choroby Parkinsona
Dokładna przyczyna choroby Parkinsona nie jest znana. Wśród najczęstszych wymienia się:
- uwarunkowania genetyczne (indukcja apoptozy, przyspieszone starzenie się),
- czynniki toksyczne (endo- i egzogenne),
- neuroinfekcje,
- stres oksydacyjny.
Objawy choroby Parkinsona
- sztywność - wzmożenie napięcia mięśniowego (charakterystyczna, przygarbiona sylwetka),
- drżenie spoczynkowe (wykonywany kciukiem i palcem wskazującym ruch "kręcenia pigułki", nasilenie drżenia pod wpływem emocji, zanikanie - podczas wykonywania ruchów dowolnych oraz snu),
- bradykinezja - spowolnienie ruchowe (mikrografia, maskowata twarz, chód drobnymi kroczkami),
- zaburzenia odruchów postawnych (upadki),
- zaburzenia mowy (mowa monotonna, słabo artykułowana, ściszona, "zamazana"),
- objawy wegetatywne (łojotok twarzy, ślinotok, napadowa potliwość, zaparcia, zaburzenia czynności zwieraczy – nietrzymanie moczu),
- zaburzenia funkcji poznawczych (pogorszenie pamięci, spowolnienie myślenia),
- objawy psychiczne (niestabilność nastroju, nadwrażliwość).